Warning: file_get_contents(http://hydra17.nazwa.pl/linker/paczki/abik.gniezno.pl.txt): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /home/tymek10/ftp/abik.gniezno.pl/paka.php on line 5
w taksówce.

w taksówce.

  • Sabrina

w taksówce.

17 May 2022 by Sabrina

- Owszem - odrzekł nieco drżącym głosem - ale wszyscy czasem musimy gdzieś pojechać, prawda? - Dziś był straszny tłok - zauważyła Flic. - Zupełnie nie jak w weekend. Ogrodnik nie odpowiedział. - Pewnie większość ludzi jechała do centrum na zakupy - ciągnęła. - Jak my... - To ciemności nie cierpię. - John wyciągnął z kieszeni dużą białą, starannie wyprasowaną chustkę i otarł wilgotne czoło, potem oczy. - Boję się, uwierzyłabyś? Stary dureń... - Nie jesteś ani trochę durniem, Johnie. - Zawsze boję się, że światło wysiądzie. 249 - Mają awaryjne zasilanie. - Wiem. Dlatego mój lęk nie ma sensu, ale nigdy mi nie przyszło do głowy, że to pociągów trzeba się bać. - Zadrżał i zerknął na dziewczynę z ukosa, a potem znów odwrócił wzrok w stronę okna. - Zawsze dopadnie cię coś niespodziewanego, nie? Flic obserwowała go przez chwilę. Skrzywił się i zacisnął usta, jakby coś go zabolało. - Co ci jest? Skrzywił się znowu. - Johnie, co się dzieje? - Nic. - Szukał czegoś w kurtce. - Twój spray? Flic wiedziała - jak wszyscy w domu - że John ma słabe serce i czasem, zwykle kiedy myślał, że nikt nie widzi, aplikował sobie jakieś lekarstwo w aerozolu. - W kieszeni. - Nie przestawał szukać. - A niech to piorun... - Daj, pomogę ci. - Nie trzeba. - Ale wciąż grzebał po kieszeniach kurtki. - John, pozwól... - Szybkim ruchem wsunęła mu dłoń za pazuchę, znalazła kieszeń, a w niej aerozol. Podała mu spray i uważnie patrzyła, jak go stosuje. - W porządku? Skinął głową i zamknął na moment oczy. - Już dobrze. Dziękuję, Flic. - Nie ma za co. - Moje ręce... Chyba nie mogę... - To szok. Ja też to mam. - Ty? Wydajesz się całkiem spokojna. - Skąd, ani trochę. Nagle przypomniała sobie o kamerach na peronie. I o dziwnym wyrazie w oczach Johna. Sylwia była u siebie, kiedy Flic zadzwoniła do niej ze szpitala. - Możesz przyjechać? - pytała, płacząc. - Proszę cię, Groosi... - Oczywiście, już jadę. Matthew tam jest? - Pojechał do pracy. - Spróbuję go złapać. - Po prostu przyjedź - błagała Flic. - Potrzebuję cię, Groosi. Dwa wypadki drogowe i jedno przedawkowanie narkotyków wystarczyły, by Flic z Johnem musieli w nieskończoność siedzieć w poczekalni ambulatorium. Kiedy wreszcie przyjechała Sylwia, starego 250 Johna jeszcze badano. - Moje biedactwo. Co za straszna tragedia!

Posted in: Bez kategorii Tagged: kaja wokalistka, jaworowicz elżbieta dzieci, wizjonerka aida,

Najczęściej czytane:

nie mogła znieść tej tortury już ani minuty dłużej, jakby udręczone

serce miało zaraz pęknąć jej w piersi. Nagle straciła wszystkie siły i złamała się wpół, pochylając do przodu, szlochając tak głośno, że nie mogła zaczerpnąć oddechu. Nie ... [Read more...]

- Przynajmniej jesteś szczera - powiedział po kolejnej chwili

ciszy I walisz prosto z mostu. Doceniam to, ale w końcu i tak cię przekonam. - Powiedzmy, że spróbujesz przekonać - poprawiła go łagodnie. ... [Read more...]

rstki gwiazd rzucał światło na strumyk płynący wzdłuż wąwozu Lost Dog. Sunny zamknęła oczy i poczuła, że zbliża się do niej noc. Wiatr zmierzwił jej ...

165 włosy, poruszył gałęziami drzew i wzbił tuman kurzu z piaszczystego brzegu. Słychać było głos sowy, samotnie śpiewającej nocną pieśń. Z lasu dobiegał odgłos cichych kroków. Nocne istoty. Nie człowiek. I nie pies. Zachowała się lekkomyślnie, dając się zobaczyć tamtym dzieciakom. Biuro Szeryfa ściągnęło psy, które miały ją znaleźć, ale łatwo je wykiwała. Miała wyraźne wizje, czuła przypływ mocy i wiedziała, że nadszedł czas prawdy, choć prawda była najgorsza z możliwych. Od tego zależy życie jej synów. Nie ma wyboru. Kłamstwa muszą się skończyć. Czuła, że ziemia drży od środka. Czuła zapach nadciągającej burzy. Ułożyła gałęzie i suche liście w kamiennym kręgu. Sięgnęła do przepastnych fałd spódnicy i znalazła pudełko zapałek i pierwszą stronę wczorajszego wydania „Timesa”: „Przemysłowiec z Alaski zidentyfikowany jako Brig McKenzie”. Przy kolumnie umieszczono czarno-białe zdjęcie Briga z dzieciństwa i Marshalla Baldwina. Artykuł porównywał pożar sprzed lat do niedawnej katastrofy, w której zginął Brig. Tylko że on wcale nie zginął. To Chase stracił życie w płomieniach. Zapłakała cicho nad synem, który przez tyle lat był dla niej dobry i przysięgła w ojczystym języku matki, że zemści się na jego zabójcy. Wizje stały się bardziej wyraziste. Zobaczyła synów w pożarze, wszystkich trzech. Była tam też inna twarz. Zła twarz, twarz mordercy. - Śmierć tobie i tym, których kochasz - wyszeptała. Rozległ się szmer, zapachniało siarką i płomienie buchnęły w niebo, ozłacając ziemię. Pohukiwanie sowy ucichło. Nocne stwory rozbiegły się. Las przestał szumieć. Sunny, uśmiechając się, patrzyła na skwierczące liście. 24 Nie mogę żyć w kłamstwie. - Cassidy stała w drzwiach z walizką. W zesztywniałych palcach trzymała kluczyki jeepa. Konferencja prasowa była ciężką próbą, ale trudniej było powiedzieć rodzicom. W dodatku wiedziała, że kłamie na temat Briga. I Chase’a. Rex zaklął, gdy dowiedział się, że Marshall Baldwin był naprawdę Brigiem McKenziem, Dena stwierdziła, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, a Cassidy czuła się największą hipokrytką na ziemi. Od pierwszej rozmowy z Laszlo dwa dni temu, powiedziała policji, rodzinie, krewnym i przyjaciołom taką masę kłamstw, że nie byłaby ich w stanie zliczyć. Potrzebowała czasu, żeby wszystko przemyśleć. Czasu, żeby poskładać na nowo swoje życie. Czasu na żałobę po Chasie i czasu, żeby pogodzić się z tym, że Brig jest... No właśnie, kim? Przecież nie może wiecznie udawać, że jest jej mężem. Niedługo będą chcieli wszystko wyjaśnić i wtedy prawda wyjdzie na jaw, że mieszka ze swoim szwagrem, który jest jej kochankiem i ukrywa fakt, że jej mąż nie żyje. Życie z Brigiem było za bardzo skomplikowane. Przyszłość mglista. Cassidy nie miała pojęcia, co zrobi. Chwyciła klamkę. - Wyjeżdżasz? - Głos Briga ją zmroził. Odwróciła się i zobaczyła, że podchodzi do niej, lekko utykając. Miał kamienną twarz. Był ogolony. Blizn prawie nie było widać. Był przystojny i sprawiał wrażenie szorstkiego i nieprzystępnego niczym góry Alaski, gdzie przeżywał piekło przez siedemnaście lat. Zadzwonił telefon, ale nie zwrócili na to uwagi. Znowu dziennikarze. Co za ironia losu, pomyślała. Ile to razy ona była po tej drugiej stronie i z zaciśniętymi zębami modliła się, żeby osoba, którą była zainteresowana odebrała telefon, żeby potwierdziła albo zweryfikowała jej informacje. Teraz wydawało jej się to nieludzkie. - Dlaczego? - Wskazał ręką na walizkę. - Czuję się tutaj jak w więzieniu. - Przeze mnie? - Przez kłamstwa. - To już nie potrwa długo. - Jego oczy były jasne jak letni dzień. - Skąd wiesz? Odwrócił wzrok od jej oczu i spojrzał na kącik jej warg. - Wiem. - Brig... - Ugryzła się w język. Bardzo pilnowała się, żeby zwracać się do niego jak do męża, jednak rzadko mówiła do niego Chase, bo było to poniżające i obłudne. Bała się, że może pomylić się przy ludziach. Dla niej było oczywiste, że jest to Brig. Różnił się od brata nie tyle wyglądem, co zachowaniem, dlatego była pewna, że ktoś w końcu domyśli się prawdy. - Chcę, żebyś została. Dom wydawał się pusty. Było cicho. Panował upał. Wzrok Briga zatrzymał się na pulsującej szyi Cassidy. Tak samo pulsowało jej w głowie. Musi odejść. Dopóki jeszcze potrafi. - Nikomu nie powiem, jeżeli o to się martwisz. Nikt nie będzie niczego podejrzewał. Nie było żadną tajemnicą, że moje małżeństwo z Chase’em się rozpadało. Nikogo nie zdziwi, że byłam przy tobie, dopóki nie wyzdrowiałeś, a kiedy doszedłeś do siebie, zdecydowaliśmy się rozejść. - Tylko, że nie jesteśmy małżeństwem, co niedługo wyjdzie na jaw. - W końcu. 166 ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 abik.gniezno.pl

WordPress Theme by ThemeTaste